ภวังค์เศร้าของหญิงวิกลจริต

Inspired By My True Story.. on Sunday, 2 October 2011 at 16:43

 มาลินท์ทิ้งตัวลงหญ้าสีเขียวในวันที่ฟ้ามืดครึ้้ม ด้วยจิตใจที่คร่ำครวญ 

"เราต้องการโอกาส แต่เมื่อมันมา เราก้อวิ่งหนีมัน เมื่อน้ำขึ้น ไม่เคยกล้าตัก...หลายครั้งเห็นคนอื่นได้ทำในสิ่งที่ตัวเราเองฝันอยากจะทำ มันยิ่งตอกย้ำให้เรารู้สึกแย่ สุดท้ายมาเสียใจ คิดมาก มันก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา...." 

          หลายๆครั้ง มาลินไม่อยากมีชีวิตยู่ต่อไป เธอคิดว่า ทำไมชีวิตคนเราต้องดิ้นรน ทนทุกข์อยู่กับกรรมที่ก่อไว้ในชาติก่อน... การเป็นบัณฑิตจบใหม่ช่างเป็นช่วงเวลาที่สับสนเหลือเกิน นี่ชีวิตเพิ่งจะเริ่มต้นหรือนี่?? มาลินท์นั่งทบทวนเรื่องราวๆต่างๆที่ผ่านมาในชีวิตอันไร้ค่าของเธอ  เธอเคยมีความฝัน ความสดใส เสียงหัวเราะในวัยเด็ก แต่วันนี้เธอรู้สึกได้ว่า การก้าวเข้าสู่วัยทำงานทำให้ความมีชีวิตชีวาในวัยเด็กจางไป....  สิ่งที่ติดค้างอยู่ในใจของเธอคือ

"ช่างน่าเสียดาย เวลา22ปีของฉัน ผ่านไปอย่างรวดเร็ว... แต่ ไฟฝันในวัยเด็กของชั้น ได้มอดลงไปเสียแล้ว มันคงไม่มีวันเป็นจริงแล้วสินะ..."

สู้ๆนะ  ตามหาความสุขของชีวิต

TaSsica  17↑05↑13 (^з^)-☆